Nog drie weken te gaan..

Nog drie weken en het is zo ver! Vijf weken in Indonesie met vijven. Woohoo!

Nadat we vier jaar geleden met Juliette door Thailand, Maleisie en Singapore reisden willen we deze keer Indonesie ‘doen’. En we hebben nu slechts twee kinderen meer dan destijds, dus hoeveel ingewikkelder kan het zijn?!

Waarom?

Het leek me leuk deze keer een reisblog bij te houden. En misschien moet ik even beginnen bij het begin. En dat is het waarom. Waarom gaan we naar Indonesie met drie kleine kinderen? Waarom gaan we niet gewoon in Frankrijk kamperen? Is het niet doodvermoeiend met kleine kinderen rond te sjouwen? Is het niet egoistisch van ons als ouders, wat hebben de kinderen hier nou aan? Dit zijn slechts enkele van de vragen die ons gesteld worden. En het antwoord: omdat dit bij ons past. Ik denk dat het daar op neer komt.

Wij houden allebei van reizen. Wij houden allebei van Azie. En dit willen we de kinderen ook graag meegeven. Gaan we vóór de kinderen naar Indonesie? Nee, dat absoluut niet. Maar we zien er zeker ook voor de kinderen het mooie van in. Het in een helemaal andere omgeving zijn. Het op elkaar aangewezen zijn en met elkaar het avontuur aangaan, meer dan we dat zouden zijn/doen in een Europese omgeving. En dan nog andersom: zo’n reis is zoveel mooier met kinderen erbij. Ja, het is vermoeiend. Maar dat is thuis zijn met De Drie eigenlijk ook... En als je reist met kinderen heb je een heel andere belevenis. Ten eerste omdat je door de kids heel anders naar dingen kijkt. Vier jaar geleden liepen we door Bangkok met Juliette op de rug. Wij waren naarstig op zoek naar iets, een taxi, een tempel, ik kan het me niet eens herinneren. Juliette begint opeens ‘elephant elephant’ te roepen. Midden in Bangkok. Wat blijkt: tussen de rijbanen van de grote weg waar wij langs liepen, waren allemaal een soort bonsaibomen gepland die stuk voor stuk in olifantjes waren geknipt. Dat hadden wij dus helemaal gemist. Een tweede reden waarom je met kinderen heel anders reist is dat je anders wordt benaderd. Je bent niet gewoon nog eens twee blanke backpackers die door een armer land reizen en met andere backpackers rondhangen. Nee, je bent een gezin met kleine kinderen waar mensen zich in welk land je je ook bevindt mee identificeren. Bijkomend voordeel voor ons is natuurlijk dat Azie zeer kindlievend is. Toen wij 3 uur lang in een bloedhete, overvolle lokale trein zaten richting Kanchanaburi, werd Juliette effectief bezig gehouden door een groep Thaise scholieren die zeer gecharmeerd waren van ons blonde, blanke én gelukkig zeer sociale dochter. En dan heb ik het nog niet over de vele kortingen op tickets die Juul eigenhandig binnen heeft gesleept:).   

Wat?

En nu natuurlijk de grote vraag: wat gaan we precies doen? Nou, dat valt nog te bezien. We gaan vijf weken op reis en zijn van plan Java en Bali aan te doen. De bedoeling is vanuit Jakarta Java door te reizen naar het oosten, vanuit daar naar Bali te gaan (hoe, dat staat nog open) en dan een rondje Bali te doen. 10 bestemmingen in 5 weken. Ik heb onze beoogde reisplanning in de kaart gezet. Ik heb accommodaties ditmaal vooruit geboekt, ten eerste omdat het hoogseizoen is in Indonesie, en ten tweede omdat we met drie kinderen wat specifieke eisen hebben betreft onze accommodaties, zowel qua voorzieningen als locatie en grootte van de kamer. De accommodaties die we geboekt hebben zijn heel gevarieerd, soms een hotel, soms een homestay, een guesthouse, en ga zo maar door. Soms slapen we met z’n vijven op één kamer, waarbij Ruud en ik een tweepersoons bed hebben en Juul en Noah samen in één bed slapen (Quinn slaapt sowieso in zijn slaaptentje). Soms hebben we allemaal een eigen bed, en we hebben een aantal keer zelfs meerdere slaapkamers.

We hebben per locatie dingen die we graag zouden willen doen. De Borobudur tempels bij Yogyakarta, hiken bij Munduk en Tirta Gangga, en relaxen aan het strand in Sanur. Wat er daadwerkelijk van onze plannen terecht zal komen hangt echter volledig af van de kinderen. We gaan wel merken hoe de kinderen het daar trekken qua temperatuur, hoeveel zin Noah heeft om te lopen, etc. Ons motto is: als we aan het einde van de vakantie niets hebben gezien van wat op de ‘planning’ stond, dan is het nog steeds een geslaagde vakantie.

Voorbereidingen

We zijn inmiddels behoorlijk aan het voorbereiden. De vaccinaties zijn gezet, de visa aangevraagd (een uur op de Indonesische ambassade was onze eerste ‘stresstest’). Ook zijn we bezig de hele inpaklijst door te werken. De toiletartikelen zijn allemaal gekocht/uitgezocht, en we zijn bezig precies te bepalen wat we meenemen qua kleren. We hebben backpacks van 50 en 75 liter waar nu voor vijf mensen kleren in moet, dus ‘the art of elimination’ is de sleutel tot succes. Vooral ook omdat we twee rugdragers meenemen voor de jongens, een slaaptentje meenemen voor Quinn en we toch luiers e.d. moeten hebben voor Quinn. (Wat we gaan doen met Quinn's melkflessen hebben we nog steeds niet bedacht... Houdbare melk misschien?) Met andere woorden: nog redelijk wat te doen en uit te zoeken de komende weken, maar alle voorbereidingen zorgen er ook voor dat het avontuur ook mentaal steeds dichterbij komt. We hebben er SUPER zin in!